23
ZEEBRUGGE-
Edwin Verberght,
en met hem zijn familie, is blij
dat het afgelopen jaar voorbij
is. “Het was voor ons een jaar
van stilstand, waarin we weinig
tijd hebben gehad om te rou-
wen”. De zoon van de op 3 ja-
nuari overleden Karel Ver-
berght, schipper van het mts.
Arbon en ondervoorzit-
ter/woordvoerder van de Vere-
niging van Belgische Reders
der Binnen- en Rijnvaart (VBR),
blikt terug op een triest jaar
waarin het systeem op sommi-
ge punten verre van flexibel
bleek te zijn. De familie werd
geconfronteerd met een naar
eigen zeggen ‘juridisch vacuüm
en een administratief flessen-
hoofd’. Vanwege deze ervaring
heeft Edwin het Fonds Karel
Verberght opgericht. Bedoeld
om familieleden van vermiste
personen te adviseren en te
intermediëren tussen verschil-
lende instanties. Edwin gunt
niemand een zelfde ervaring.
In tegenstelling tot zijn vader,
leidt Edwin Verberght een leven
aan de wal. “Ik voel me soms wat
hybride. Ik heb een heel ander net-
werk opgebouwd maar ik heb wel
mijn roots in de binnenvaart”.
Edwin spreekt over zijn vader als
een enorm inspirerende man, die
leefde voor de binnenvaart. “Ons
papa was een echte rivierbink. Ik
hoefde met hem bijvoorbeeld echt
niet over gewone waldingen te
praten, daar sprak hij snel over-
heen. Hij sprak wel graag over de
sector en over politiek, twee pas-
sies die we gemeenschappelijk
hadden op onze eigen manier. Hij
is op zijn manier gestorven, in het
harnas”. Edwin werkt momenteel
bij de Provinciale Ontwikkelings
Maatschappij (POM) West-Vlaan-
deren, waar hij zich onder andere
bezighoudt met het projecten
rond kennisinfrastructuur, innova-
tie en ondersteuning van de
logistieke sector. Hij was eerder
onder andere werkzaam in de poli-
tiek, bij de minister van Justitie, en
werkte aan de Universiteit van Ant-
werpen als onderzoeker (voorna-
melijk met betrekking tot de Euro-
pese binnenvaart en statistieken)
bij het Steunpunt Goederenstro-
men. Dit steunpunt verricht
beleidsgericht onderzoek in het
domein van transport en logistiek
voor de Vlaamse regering. In de
onderzoeken met betrekking tot
de binnenvaart was Karel regelma-
tig een dankbare bron voor Edwin.
Strijd
Het afgelopen jaar ziet Edwin als
een ware strijd. “Het is echt niet
gezond geweest”. Deze strijd
begon op 3 januari. “Mijn vader
was aan de palen gaan liggen (in
de buurt van het Kallebeecksveer,
aan de bocht van
Bazel/Hemiksem, red.) om te
wachten op de getijdewissel. Om
6.35 werd het laatste signaal op
zijn GSM ontvangen. Hij heeft wil-
len losgooien aan stuurboord en
daar is het misgegaan. Het geladen
schip was gedeeltelijk los”. De poli-
tie was rond 9.35 op de bewuste
plek. Edwin arriveerde kort daarna
maar mocht pas rond 13.30 op het
schip. Tot dan was er nog geen
contact met de politie geweest. De
exacte tijden staan hem in het
geheugen gegrift. “De politie heeft
ons niet gebeld. ‘Schippers zijn zo
moeilijk te bereiken via de mari-
foon’, vertelde de TO twee dagen
later. Dit terwijl wij allemaal aan
wal wonen en mijn gsm-nummer
makkelijk te vinden is. Onwaar-
schijnlijk”. Om 16.00 werd het schip
vrijgegeven en is Edwin samen
met zijn moeder nog vertrokken
om te lossen. Edwin legde een ver-
klaring af bij de politie. Hij wist
zeker dat er iets mis was, want
Karel zou zijn schip nooit half los-
gemaakt achterlaten. De Rivierpo-
litie wilde echter nog drie dagen
wachten met zoeken (stel dat hij
toch nog terug zou komen), iets
wat Edwin nog steeds een onbe-
grijpelijke beslissing vindt. “Mijn
zus, mijn neef Carlo en ik zijn uit-
eindelijk zelf begonnen met zoe-
ken, en sluiswachters gaan inter-
viewen. We vroegen hen of mijn
vader zich misschien had aange-
meld. De politie had hen dit nog
niet gevraagd. Ik heb zelf mijn
mediacontacten die ik nog kende
via de politiek gevraagd om de
verdwijning van papa in het
nieuws te tonen, zodat andere
schippers het zouden weten en
een oogje in het zeil konden hou-
den. Vanaf het moment dat de
pers erop vloog zijn ze gaan zoe-
ken, die indruk had ik. Het waren
de langste dagen van mijn leven”.
Op maandag 7 januari kreeg Alain
Remue van de Cel Vermiste Perso-
nen het dossier van Karel. “In hem
had ik veel vertrouwen. Hij hield
ons goed op de hoogte en hij
begreep wat wij meemaakten. Hij
was ook degene die zei dat het
lichaam van mijn vader waar-
schijnlijk boven zou komen drijven
als het weer warmer werd. Hij heeft
gelijk gekregen. Op 25 april werd
het lichaam van Karel in de Schel-
de teruggevonden ter hoogte van
Hoboken, niet ver van waar hij op 3
januari in het water viel en ver-
dronk.
Denigrerend
In de dagen na de verdwijning
van zijn vader gingen er volgens
Edwin meerdere dingen mis, het
belangrijkste voor hem was het te
lang wachten met zoeken. “Dat
heb ik nog niet kunnen plaatsen”.
Daarnaast ging er in het begin veel
mis met de communicatie. “Er
moeten duidelijk meer slachtoffer-
begeleidings- en communicatie-
cursussen gedaan worden bij de
eerstelijnshulp en er moeten meer
middelen vrijkomen voor de zoek
acties van vermiste personen. Al
benijd ik die mensen hun job niet.
Het zijn uiteindelijk zij die papa
mee gevonden hebben”. Daarnaast
word je in België door sommige
personen en instanties denigre-
rend behandeld. Ze wilden mij het
schip laten rechttrekken, terwijl ik
helemaal geen papieren had. Ze
hebben me vervolgens uren laten
wachten aan de oever tot er
iemand was die dit wel kon. Onder-
tussen bevond ik mij aan boord
van het Kallebeeks Veer en kon ik
het gesprek volgen tussen de poli-
tie en de kapitein van het Veer via
de marifoon. We wisten pas wat de
politie wist, toen we aan boord van
het MTS Arbon mochten. Er lag
echter wel al snel een boot om
eventuele lekkages op te kuisen.
Het is onbeschrijfelijk hoe snel je
vertrouwen opgeblazen wordt”. En
dan is er nog de gehele admi-
nistratieve rompslomp waar fami-
lie van een vermist persoon mee te
maken krijgt. Zolang iemand ver-
mist is, is hij immers nog niet dood.
Dat betekent dat de weduwe ook
geen recht heeft op zaken als bij-
voorbeeld het pensioen. Dat niet
alle rekeningen beschikbaar zijn
en dat het niet evident is om en
eenmanszaak in die omstandighe-
den te beëindigen. Edwin en zijn
familie kwamen voor nog meer
zaken te staan, waar je normaal
gezien niet direct bij stilstaat als
iemand overlijdt of in dit geval ver-
mist is. Edwin heeft, met veel hulp
van zijn zus en schoonbroer die
tevens advocaat is, de strijd aan
moeten gaan met banken, admi-
nistratie, pensioen, gerecht, enzo-
voort. “Misschien was ik naïef, we
hebben maar weinig medeleven
gevoeld van bepaalde instanties.
We zijn ook niet gewezen op
instanties zoals de CAW (Cen-
trum Algemeen Welzijns-
werk) voor de binnen-
vaart. Dat hebben we
zelf moeten ontdek-
ken maar toen was
het niet meer
nodig”. Normaal
duurt in geval
van vermissing
een administratieve afhandeling
een jaar in België, mocht het
lichaam niet gevonden worden.
Karel Verberght werd uiteindelijk
gevonden op 25 april. Deze datum
werd gebruikt als datum van over-
lijden. “Dan is er dus geen sprake
van een ongeval of zaken als een
achterstallig pensioen. Dit kon
echt niet”. Het parket nam uiteinde-
lijk zelf het initiatief om de Akte te
herzien en eind juni kreeg de fami-
lie een gecorrigeerde Akte met de
werkelijke datum van overlijden,
namelijk 3 januari. Het gerechtelijk
dossier, dat erg belangrijk is voor
de administratieve afhandeling, is
pas sinds eind november op te vra-
gen. “We hebben nog enige tijd
moeten wachten omdat de hand-
tekening van de rechter nog ont-
brak, die was immers net met juri-
disch verlof”. Het dossier was door
de onderzoeksrechter al afgeslo-
ten in juni nadat het toxicologisch
rapport binnen was. Het dossier
toonde duidelijk aan dat het om
een ongeval op die koude 3 janua-
ri ging. Karel Verberght was in
december nog medisch goedge-
keurd voor het Rijnpatent. “De dag
dat papa gevonden werd, was een
opluchting. Mama, mijn zus en
mezelf waren van het begin al
overtuigd dat hij gestorven was”.
De Schelde was op 3 januari zeer
wild en ijskoud. Zelfs jonge men-
sen of de beste zwemmers hadden
geen kans gehad. Papa was
geliefd. Hij wist als geen ander op
te komen voor een groter geheel
dan enkel zichzelf”. De massale
opkomst (bijna 500 personen) in
de Schotense kerk waaronder tal-
rijke politici (ministers, parlemen-
tairs, wethouders), vrienden en
familieleden uit België, Nederland
en Duitsland, was een geweldige
steunbetuiging voor de nabe-
staanden. Edwin hield een speech
en kleinkind Zoé las laattijdig de
nieuwjaarsbrief voor.
Fonds Karel Verberght
Vanwege al zijn ervaringen ,
heeft Edwin samen met de raads-
man van de familie besloten het
Fonds Karel Verberght op te rich-
ten. “Ik wilde met deze ervaring
iets constructiefs doen”. Het werd
hem immers als nel duidelijk dat
bestaande en ook waardevolle
diensten als
slachtofferhulp, Openbaar Cen-
trum voor Maatschappelijk Wel-
zijn (OCMW) en CAW (Centrum
Algemeen Welzijnswerk) een aan-
vulling konden gebruiken. Het
Fonds moet een VZW worden met
leden en wil ervaringsdeskundi-
gen en experts samenbrengen in
een community met nabestaan-
den. Het moet een informatienet-
werk en kenniscentrum worden
dat kan werken als intermediair
tussen nabestaanden en instan-
ties zoals de Cel Vermiste Perso-
nen, slachtofferbegeleiding, ban-
ken, parket, CAW’s enzovoort.
“Voorlopig ligt onze doelgroep in
België dit aanbod geheel vrijblij-
vend voor de nabestaanden. Men-
sen moeten de kans krijgen om te
rouwen en daar wil het fonds zich
voor inzetten. Mijn vader was vier
maanden vermist. Ik stond er mee
op en ging ermee slapen. Je staat
continu onder adrenaline met al
die bijkomende zaken. De oprich-
ting van het fonds geeft het plotse
overlijden van papa iets meer zin”.
In december hebben Edwin en
zijn familie het dossier bijna afge-
sloten, “alles is nu bijna in orde”.
Tijd voor Edwin om de draad weer
op te pakken. Hij is onder andere
druk bezig met zijn promotie met
betrekking tot de effecten van het
Europese binnenvaartbeleid op
de markt. “Ik hoop dit in 2014 af te
hebben”. Het onderzoek heeft dan
zes jaar geduurd.
Symboliek
Edwin sluit af met een paar
mooie symbolische noten die er
ook waren het afgelopen jaar.
“Mijn vader is op 25 april gevon-
den, de dag dat de schipperssta-
king werd beëindigd nadat men
een akkoord had bereikt met de
regering. Mijn vader zei al enkele
jaren dat er een staking zou
komen en ijverde actief vanuit het
ESO en het VBR voor beterschap in
de sector. Op 4 december is ver-
volgens bekend gemaakt dat er
een wet is tegen prijsdumping.
Schippers mogen dus niet meer
onder de kostprijs varen. Mijn
vader streed al enkele jaren voor
een eerlijkere markt. En raad eens
wat mijn vaders geboortedag is?
Juist, 4 december. Voor mij zal het
altijd de wet Karel Verberght zijn,
al was ik niet altijd akkoord met
hem”.
Fonds Karel Verberght ondersteunt families van vermiste personen in moeilijke tijden
Edwin Verberght: “Mensen moeten de tijd hebben om te rouwen”
SANNE VERHOEFF
JANUARI
Edwin Verberght.
Heinz, Bavaria en Mars gaan in 2013 hun producten deels duur-
zaam over water vervoeren.
Karel Verberght, schipper van mts Abon en voorzitter van de VBR
is op 3 januari te water geraakt en wordt vermist.
FOTO THEO FRISON
Ger Veuger (rechts) treedt af als bestuurder van de regio IJssel-
delta-Zwartewater omdat hij zich niet kan scharen achter de
plannen van Koninklijke Schuttevaer om toe te treden tot BLN.
FOTO TINA REINDERS
Het Belgische ministerie van Mobiliteit en Openbare werken geeft aan zes bedrijven financiële steun
voor het vervoer van bouwmaterialen via de binnenvaart. Foto Persdienst Minister Hilde Crevits
Veel schippers zijn boos
omdat per 1 februari de
rolcontainers op de
middenkolk van de Volke-
raksluis verdwijnen.
