sezonem letnim obumierają? Kto ma świadomość tego, że Trójmiasto to trzy autonomiczne miasta,
a metropolia to dopiero działanie w procesie? I jeszcze jedna reeksja, ta dla nas najważniejsza.
Kto dostrzegł bolesny paradoks, jakiego współcześnie doświadczamy – pogłębiający się dysonans
między wolnością jednostki a solidarnością – fundamentem dojrzałej wspólnoty?
Jesteśmy świadomi problemów naszego miasta i regionu. Dlatego myśl przewodnia programu
Gdańsk 2016 jest próbą ukierunkowania twórczego napięcia, jakie towarzyszy mieszkańcom, na
wzmocnienie procesów integracji zarówno na poziomie poszczególnych dzielnic, całego miasta,
Trójmiasta, metropolitalnym, jak i europejskim. Wynika z historycznych doświadczeń miejsca
i nawiązuje do współczesnych kontekstów rozwoju kultury.
Solidarność
Solidarność to dla nas przede wszystkim współpraca oparta na wsparciu i pomocy międzyludzkiej,
realizowana w codziennym życiu. Nie wyobrażamy sobie przyszłości bez solidarności na co dzień
– zwykłej, ludzkiej, obywatelskiej.
Zależy nam na renesansie solidarności. Dziś, po dwudziestu latach budowania dróg, szkół, przed-
szkoli, basenów, pubów, kiedy już dogoniliśmy normalność, potrzebujemy kultury, która przywróci
solidarność.
Wymiana
Wymiana to niezbędny składnik modelu kultury otwartej, opartej na swobodnym uczestnictwie
i szerokim dostępie do dzieł kultury. Podstawą działań programowych jest dla nas wymiana myśli
i poglądów oraz twórczość oparta na swobodnej wymianie dzieł. Tworzenie kultury w oparciu
o deliberatywne metody współpracy ma służyć zaangażowaniu obywateli. Odsetek tych, którzy
deklarują brak zainteresowania kulturą obecnie w Polsce wynosi 43%
1
. Czyżby kultura przestała
nas interesować jako cel, jako wartość? Edukacja i zaangażowanie obywateli wysuwają się na
pierwszy plan w naszych działaniach. Wśród wątków programu Gdańsk 2016 mocno podkreślamy
rolę debaty. Uważamy, że tylko prowadzenie dyskusji na szeroką skalę oraz kształcenie umiejęt-
ności deliberatywnego dochodzenia do konsensusu jest w stanie pomóc w procesie rozwiązywania
problemów współczesnego społeczeństwa demokratycznego.
Ponadto obserwujemy, jak wiele współczesnych projektów, opartych na remiksach, dzieleniu
się twórczością przez internet, nie byłoby możliwych bez swobodnego dostępu do utworów i ich
przetwarzania. Dostrzegamy narastające różnice między zwolennikami niczym nieograniczonej
wolności korzystania, przetwarzania i kopiowania dzieł innych niż własne, a zwolennikami ogra-
niczeń wynikających z ochrony praw autorskich. Tym samym uważamy, że współczesna kultura
wymaga namysłu i debaty nad jej autorskim wymiarem.
Koegzystencja
Aspekt współistnienia obywateli różnorodnych poglądów, narodowości i kultur dotyczy zarówno
wymiaru europejskiego, jak i lokalnego. Integracja jest twórczym procesem, któremu może sprzyjać
uwypuklenie powiązań kulturowych przy jednoczesnym zwróceniu uwagi na bogactwo i różnorodność
kultur lokalnych. Europejska Stolica Kultury daje możliwość odświeżenia historycznych związków
i tworzenia nowych powiązań na osi Północ – Południe, w stosunkach z Europą Wschodnią oraz
relacjach polsko-niemieckich. To również szansa na inicjowanie działań z partnerami hiszpańskimi,
które traktujemy nie tylko jako wymóg konkursu, ale ważny pretekst do poszerzenia współpracy
i zwiększenia mobilności artystów.
1
Badania instytutu badawczego ARC Rynek i Opinia, przeprowadzone w Polsce, w 2010 r., na reprezentatywnej próbie N=1218: „Zainteresowanie Polaków
kulturą kształtuje się na relatywnie niskim poziomie 28%. Obserwowalny jest jednak rosnący odsetek osób, które deklarują, że nie interesują się kulturą
w ogóle (43%). Ich udział jest prawie dwukrotnie większy niż w roku 2004”.
